درمانگرو مشکل گشا

فلسفه آموزشی غرب بر این باور است که تعریف و تحسین کردن دانش آموز و پاداش دادن در عملکرد تحصیلی و آموزشی آنان تاثیر گذار است و این پاداش‌ها را برای بالا بردن کیفیت و کمیت آموزش مانند افزایش نمره ی تحصیلی و غیره ضروری می دانند . گاهی اوقات حتی وقتی که دانش آموزان در مطالعه و عملکرد تحصیلی شان خیلی خوب ظاهر نمی شوند ، باز هم این تحسین و تشویق ها ارائه می شوند تا آنها را برای کارهای سخت و دشوار آتی آماده سازند .نظام تعلیمی غرب معتقد است که به واسطه ی این گونه تشویق ها ، دانش آموزان به راحتی تسلیم نشده و پذیرای شکست نخواهند شد و لذا در آینده ، عملکرد بهتری خواهند داشت ازآن طرف، فلسفه ی تعلیمی شرق خیلی سخت گیر و جدی است و فرضاً هنگامی که دانش آموزان در عملکرد تحصیلی شان شکست خورده و ناکام شوند، انتقاد و سرزنش موضوعی طبیعی و عادی تلقی خواهد شد . از دانش آموزانی که تمایلی به کار سخت نداشته و از آن اجتناب کنند انتقاد به عمل می آید و آنان را خود خواه و تنبل می نامند . به نظر عبدالله سانی (Abdullah sani 2001)، انتقاد موجب کاهش انگیزش دانش آموزان شده و سبب می شود آنان کمتر کار کنند مگر آن که مفهوم این انتقاد به شکل آگاه کردن برای اصلاح فرد باشد .( یعنی نقاط ضعف او بیان شود تا با شناسایی آنها ، خود را اصلاح کند) تا او با آگاهی از آنها پر شور شده و شجاعت مبارزه با موانع را بیابد .